Hoewel vandaag als rustdag is gepland, gaan we toch een toppoging doen. Ik heb gisteravond uitgebreid gediscussieerd met Wilco die eigenlijk aan het oorspronkelijke plan wilde vasthouden, maar gezien de slechte weersverwachting voor morgen wilde ik liever vandaag omhoog. Wilco is bang dat de meesten nog niet goed genoeg geacclimatiseerd zijn danwel niet voldoende uitgerust van de tocht van gisteren naar Pastukova Rocks om de top te halen. Maar als het morgen heel slecht weer is, halen die dan ook wellicht de top niet en de verwachting voor de komende paar dagen is ronduit slecht. We gaan dus toch omhoog. Het gaat lekker, maar de groep is erg traag dus ik lig al snel ver voorop. Ruim een half uur voor de rest arriveert (behalve Ed, die heeft z’n enkel verstuikt en moet achterblijven in het kamp) bereik ik de top. Ik ben er een tijdje helemaal alleen, tot er drie Noren komen, die zo vriendelijk zijn een topfoto van me te maken. Uiteindelijk komt ook de groep bij stukjes en beetjes op de top. Een paar zitten er helemaal doorheen en lopen als zombies achter Wilco aan – kennelijk is toch niet iedereen goed geacclimatiseerd. Eenmaal op de top leven de meesten na een tijdje weer op zodat ze in elk geval weer mooie foto kunnen (laten) maken. Na een tijdje gaan we weer naar beneden, iedereen in z’n eigen tempo.