De ceremonie gisteren was heel merkwaardig. De mensen nemen het serieus maar tegelijk het alsof ze het met een korrel zout nemen, want ze praten gewoon door de gebeden van de Lama. Ze maken foto’s, grappen en zijn er niet zo bij als wij. Ik heb twee uur naast de Lama gezeten die in verschillend tempo (vaak heel snel) gebeden murmelde en soms praktische aanwijzingen gaf: dat de vogels weg moesten van het voedsel, over het inschenken van de whiskey (moesten we opdrinken al of niet vermengd met cola), het branden van de wierook ed. Het was voor mij deels een poppenkast. Je kan een berggod toch niet erg serieus nemen? Daar kwam bij dat ik tevoren al had moeten plassen, dus twee uur zitten in kleermakerszit was best wel afzien. Nou ja, de Sherpa’s gaan de berg niet op zonder puja (ceremonie), dus het moet maar.