Vanochtend om 04.00 opgestaan en tegen vijven naar het airport in een donker Kathmandu, want geen straatverlichting. Iets anders; nog geen fietser met verlichting gezien, dus het moeten allemaal studenten zijn (flauwe grap). Natalie voelt zich niet helemaal goed maar zal zich de hele dag taai houden. Op het airport is het een chaos. Ook veiligheid is wat minder strikt, ondanks een poortje en een fouillering kan ik mijn beide messen houden en een liter water. Namgya moet bribes betalen om 2 oxygen flessen mee te mogen nemen, wat hij weigert. Ze gaan terug. We moeten enkele uren wachten tot in Lukla de mist is opgetrokken en we weg mogen. Het vliegtuig is een Dornier met het uiterlijk van een lelijk vogelbekdier. De vlucht is prima, we zien de bergen in de verte tussen de wolken.
De landing is op een heel korte baan bergop met een soort van muur. Die komt spannend snel op je af, maar alles gaat natuurlijk goed.
We ontbijten en wachten op het sein om te gaan lopen. Dat duurt ruim 2 uur. Het blijkt dat de porter die was ingehuurd bij het zien van de bagage direct verdween en dat een nieuwe gevonden moest worden. Motief niet helemaal duidelijk.
De vallei is erg gecultiveerd, met terrassen met groenten en dergelijke. Het is hier duidelijk Buddistisch. Er zijn veel lijnen met gebedsvlaggen, stupa’s met gebedsmolens, Mani’s (heilige stenen met gebeden) en hier en daar een priester.
Na 4 uur, met lunch en pauzes, het is een rustige tocht, komen we in Phakding waar we overnachten. De lodge is prima, het eten goed, het gezelschap okee. Pemba, de broer van de vrouw van Namgya, die zich bij ons heeft gevoegd, raakt direct verslingerd aan de Samsung van Peter. Hij is 19 en probeert een spelletje te downloaden. Dat is met de beperkte verbinding teveel gevraagd.
Wel zijn de reacties op de website van familie en vrienden leuk te zien.
Morgen om 6.30 op en om 8 weg. We slapen vroeg.

De berg Kwangde