Vandaag had Namgya gereserveerd voor cultuur. Hij heeft voor ons een auto (een Opel Astra uit de vorige eeuw: de grootste en mooiste auto waar we tot nog toe ingezeten hebben) met chauffeur geregeld en Bapuh, een goed-Engels sprekende gids. Verder had hij bedacht dat we met drie toeristische hoogtepunten (alledrie Unesco World Heritage) alles wat de Kathmandu vallei te bieden heeft wel aan bod zou komen. Het was inderdaad indrukwekkend. Allereerst hebben we de grootste stupa ter wereld bezocht (Boudhanath), waar het over de hoofden lopen was omdat het volle maan festival was. Daarna naar Pashupatinath, een enorm Hindu heiligdom aan de rivier waar de overledenen gecremeerd worden langs de rivier. Er was een brandstapel en er lag een lichaam te wachten op crematie. Terwijl we er rondliepen werden er nog twee overleden gebracht: een aan de arme kant en een aan de rijke kant (dicht bij de tempel). De koeien en apen scharrelden ertussen door terwijl kinderen in het smerige rivierwater speelden en een eindje stroomafwaarts, tussen de resten van de crematies, een vrouw haar haar aan het wassen was. Tenslotte bezochten we de oude koningsstad Bhaktapur. Heel indrukwekkend: alsof je zo terugstapt in de middeleeuwen. Verder was het wel duidelijk dat die oude koninkrijkjes zeer welvarend waren en op een cultureel en welvaartsniveau stonden waar Nepal hedentendage waarschijnlijk niet meer aan kan tippen. We hebben veel geleerd, bijvoorbeeld dat Siva heiligdommen, waar het werkelijk van opwipt ( flauwe woordspeling: ze bestaan uit een fallussymbool in een vierkant of cirkel die vrouwelijkheid uitbeeldt) altijd exact naar het noorden uitstromen. Ze zijn dus reuze nuttig om je elektronisch kompas op te ijken!!